Δεσποινίς, ετών 39!

Από το σελιλόιντ, ο τίτλος της διάσημης ελληνικής ταινίας μεταφέρεται στην πεζή πραγματικότητα και απεικονίζει με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο την αναβλητικότητα που χαρακτηρίζει (όχι μόνο τους άνδρες), αλλά και τις γυναίκες στο να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας!

Όταν ο Βασίλης Λογοθετίδης πρωταγωνιστούσε στην αξέχαστη ελληνική κωμωδία με τίτλο «Δεσποινίς ετών 39» ούτε που φανταζόταν ότι η ηλικία-ορόσημο των σαράντα παρά κάτι ετών που κάποτε καθιστούσε τις γυναίκες γεροντοκόρες εξ’ ορισμού, σήμερα θα ήταν απλά η συνηθισμένη ηλικία γάμου. Στη δεύτερη βερσιόν της ίδιας ελληνικής ταινίας που ακόμα μας κάνει να γελάμε με τα κατορθώματα των πρωταγωνιστών της ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, με τίτλο αυτή τη φορά «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο» προσπαθεί να αποκαταστήσει την αδελφή του που του έχει μείνει στο ράφι ώστε να πάρει επιτέλους και ο ίδιος την καλή του με παπά και με κουμπάρο αλλά αποτυγχάνει διαρκώς αφού ο ρόλος της προξενήτρας δεν είναι το φόρτε του. Εξήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Αλέκος Σακελάριος γύρισε τις δύο ταινίες διακωμωδώντας με τον τρόπο του τις γεροντοκόρες των Αθηνών και σήμερα, γυναίκες ίδιας ή μεγαλύτερης ηλικίας που φυσικά μόνο γεροντοκόρη δε θυμίζουν στην όψη -αφού περισσότερο παραπέμπουν στη Μόνικα Μπελούτσι και τη Σάρον Στόουν- ζουν ανάμεσά μας, χωρίς να έχουν ποτέ χορέψει τον χορό του Ησαΐα, παρά μόνο άλλους χορούς όπως λάτιν. Όχι πως δεν το επιθυμούν, αλλά δεν τους έτυχε ή δεν πρόλαβαν να ασχοληθούν και με αυτό τον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων καθώς ήταν πολύ απορροφημένες στο να σπουδάσουν και να χτίσουν την καριέρα τους. Μήπως, όμως αυτό τις έκανε να κινδυνεύουν να χάσουν το τρένο του έγγαμου βίου;

Όχι βέβαια, απαντούν ομοφώνως οι ψυχολόγοι που προσπαθούν να διαφωτίσουν τους λόγους για τους οποίους σήμερα μια γυναίκα αργεί χαρακτηριστικά να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Καταρχήν, σε αυτήν τη χρονολογική μετάθεση του γάμου μεγάλη είναι η συμβολή της καλής ζωής, των καλλυντικών και της βελτιωμένης διατροφής που επιτρέπει στις σημερινές τριαντάρες να δείχνουν δέκα χρόνια νεότερες και τις σαραντάρες -ρόλο που στο παρελθόν είχε παίξει στο σελιλόιντ η αξέχαστη Ρένα Βλαχοπούλου- να συναγωνίζονται σε δροσερή εμφάνιση τις teenagers. Βλέποντας το είδωλό μας και διαπιστώνοντας ότι αυτή που μας αντιγυρίζει την εξεταστική ματιά είναι μια νέα γυναίκα στον καθρέφτη, δεν ανησυχούμε ότι μας πήραν τα χρόνια, ούτε νιώθουμε να απειλούμαστε ότι θα μείνουμε στο ράφι όπως συνέβαινε με τη μητέρα μας. Άλλωστε η χειραφέτηση των γυναικών και η εξίσωση των δύο φύλων στον επαγγελματικό στίβο τις υποχρέωσε να επενδύσουν καταρχήν στις σπουδές τους και κατ’ επέκταση στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Μπροστά σε όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια ο γάμος καταφτάνει τρίτος και καταϊδρωμένος σε προτεραιότητα ενώ θα κινδύνευε να μείνει και στο ράφι -αφού η ανεπίσημη συμβίωση ανθεί μεταξύ των νέων ζευγαριών- αν δεν ήταν το λεπτό θέμα της μητρότητας. Ευτυχώς για το θεσμό του γάμου, οι γυναίκες ακούνε έστω και καθυστερημένα το βιολογικό τους ρολόι να χτυπάει και αναγκάζονται να εντάξουν το δίπτυχο «γάμος-οικογένεια» στα σχέδιά τους προτού βρεθούν σε πρόωρη εμμηνόπαυση.

Υπάρχει σωστή ηλικία γάμου;
Σε θέματα σαν το γάμο ισχύει ότι, «όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος» και φυσικά δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές ούτε κανόνες.
Άλλωστε το πότε θα παντρευτεί μια γυναίκα εξαρτάται από το πότε θα γνωρίσει εκείνον που θα της κάνει κλικ ή που θα αποδειχθεί άξιος των προσδοκιών της και κατάλληλος να γίνει όχι μόνο σύζυγος αλλά και πατέρας των παιδιών της. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο γάμο δεν είναι να μην έχετε σύντροφο αλλά να περιμένετε το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού, απορρίπτοντας τον ένα μετά τον άλλο όλους όσους σας προσεγγίζουν με ερωτική και συντροφική διάθεση. Στην περίπτωση αυτή είναι πολύ πιθανό να μείνετε αληθινά στο ράφι αφού πριγκοπόπουλα με αυτή την έννοια δεν υπάρχουν πια και όσα υπάρχουν είθισται να παντρεύονται γαλαζοαίματες ή top-models ή σταρ του σινεμά ή κόρες μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλοεφοπλιστών κλπ.
Αν από την άλλη έχετε βρει τον κατάλληλο τότε μη χάνετε πολύ χρόνο. Καλή η συμβίωση και απαραίτητη για να δείτε αν εκτός από εραστές μπορείτε να είστε και σύντροφοι και να ανοίξετε σπιτικό, αλλά μην την παρατείνετε επ’ αόριστον γιατί αν τα ζήσετε όλα στην περίοδο της συμβίωσης, ποιος ο λόγος τελικά να παντρευτείτε; Αν πάλι έχετε μόλις συνάψει μια σχέση και αναρωτιέστε αν είναι ο κατάλληλος δώστε στη σχέση ένα χρονικό περιθώριο να αποδείξει την αξία της ανάλογα με τη δική σας ηλικία. Αν για παράδειγμα είστε 25 ετών μπορείτε να περιμένετε και δύο και τρία χρόνια. Αν όμως είστε 35, μέσα σε ένα χρόνο για μην πω ένα 6άμηνο πρέπει να νιώθετε σίγουρη με το σύντροφό σας και έτοιμοι -αμφότεροι- για να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα...

Υπάρχει σωστή διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων;
Και σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι πως δεν υπάρχουν χρυσές συνταγές. Αν και κάποτε οι παππούδες μας ή ακόμα και οι γονείς μας πίστευαν ότι ο άνδρας πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα κατά 5 έως 7 χρόνια, ακόμα και 9 ή 10 χρόνια κατά μερικούς, προκειμένου να πετύχει ο γάμος, η αντίληψη αυτή θεωρείται σήμερα ξεπερασμένη. Τόσο μάλιστα που σε πολλά ζευγάρια η γυναίκα είναι αρκετά μεγαλύτερη και ο άνδρας νεότερος. Άλλωστε, η πρόοδος της κοσμετολογίας που προσφέρει σήμερα τη δυνατότητα στις κοκέτες 40άρες να φαίνονται κάτω από τριάντα ετών βοηθά να πέσουν τα στερεότυπα σχετικά με τη σωστή ή τη λάθος διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων. Ισχύει πάντως ότι δύο σύντροφοι ζουν συνήθως πιο αρμονικά όταν δεν έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας, καθώς τότε διάγουν από κοινού τα διαφορετικά στάδια ζωής και έχουν τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια γούστα και τις ίδιες προτεραιότητες. Αν έχουν τεράστια διαφορά ηλικίας, κάτι που συχνά βλέπουμε σε πολιτικούς, κινηματογραφικούς σταρ ή πνευματικούς ανθρώπους, με τον άνδρα συνήθως να περνά κατά 15 έως και 20 χρόνια τη σύζυγό του, είναι μάλλον απίθανο αυτοί οι δύο άνθρωποι να ταυτιστούν σε ότι αφορά τις ανάγκες τους, οπότε τέτοιου είδους σχέσεις στηρίζονται σε άλλους «πυλώνες» και όχι στη συντροφικότητα ή το μοίρασμα των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Τα καλά και τα κακά του γάμου σε μεγάλη ηλικία
Ο γάμος μεταξύ 30άρηδων και βάλε έχει μονάχα ένα μειονέκτημα, που σχετίζεται με την απόκτηση παιδιών, αφού γονιμότητα των γυναικών δε διαρκεί για πάντα και φθίνει ταχύτατα με την ηλικία. Αν ξεπεραστεί ο «σκόπελος» των παιδιών, το ότι οι σύζυγοι είναι μεγαλύτεροι, άρα έχουν ίσως αποκατασταθεί επαγγελματικά, βγάζουν περισσότερα χρήματα και έχουν αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες -στη ζωή γενικά αλλά και στον έρωτα- μόνο πλεονέκτημα μπορεί να θεωρηθεί, αφού βοηθά να κρατήσει περισσότερο η σχέση. Μια μερίδα ψυχολόγων βέβαια έχει αντίθετη άποψη υποστηρίζοντας ότι η χειραφέτηση των γυναικών και η οικονομική τους ανεξαρτητοποίηση προκάλεσε επιδημία διαζυγίων, αφού οι γυναίκες που κάποτε έμεναν σε ένα γάμο συμβιβαστικά τώρα τον διαλύουν, χωρίς δεύτερη σκέψη. Ωστόσο, οι γάμοι αυτοί ακόμα και αν παλαιότερα διατηρούνταν για πάντα παρέμεναν γάμοι μόνο στα χαρτιά και όχι στην πράξη οπότε από αυτή την άποψη καλό είναι που διαλύονται. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία σύντροφοι έχουν άλλωστε την ωριμότητα να μην τα τινάξουν όλα στον αέρα για το καπρίτσιο της μιας στιγμής, (κάτι που ακόμα κάνουν πολλοί άνδρες όταν περνούν την γνωστή σε όλους κρίση της μέσης ηλικίας) ενώ όταν γίνονται γονείς είναι καλύτεροι γονείς για δύο λόγους: Αφενός είναι πιο συνειδητοποιημένοι και το παιδί έρχεται στη ζωή τους όταν το θέλουν και όχι επειδή τους έτυχε από μια νεανική απερισκεψία.
Αφετέρου, έχουν λογικά μεγαλύτερη οικονομική άνεση οπότε μπορούν να προσφέρουν περισσότερα στα παιδιά τους. Συνεπώς, μην αναζητάτε χρυσές συνταγές και σωστές ηλικίες. Ο γάμος δεν είναι αλγόριθμος να βάλεις τα σωστά νούμερα στην εξίσωση και να βρεις το αποτέλεσμα. Είναι σχέση ζωής. Είναι επίσης θεσμός και σε μια εποχή που όλα μοιάζουν δύσκολα και οι θεσμοί μαζί με την οικονομία καταρρακώνονται είναι ίσως το μόνο καταφύγιο που μας μένει σε ένα ολοένα και πιο σκληρό κόσμο και η μόνη σχέση που προσφέρει ανιδιοτελή αγάπη και συντροφικότητα στα δύο μέλη της.

πηγη..nifi.gr