Σημεία των καιρών; Της ξενόφερτης κουλτούρας και τρόπου ζωής; Κοινωνική παρακμή; Ανάγκη;
Μιλάμε για την απομάκρυνση των δύο φύλων.
Συναισθηματικά και κοινωνικά...
Είναι εύκολο να διακρίνουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο;
Μια αλήθεια είναι, ότι οι γυναίκες έχουν «ανεξαρτητοποιηθεί» ίσως πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε κι έχουν χάσει κάπου το ρόλο τους. Λόγω της όποιας καταπίεσης που βίωσε διαχρονικά το γυναικείο φύλο ακόμα κι από την ίδια την οικογένεια, έφτασε στο σημείο να θέλει επιτέλους να «αποτινάξει» το βαρύ ζυγό που κουβαλούσε για πολλά χρόνια; Πολλές μητέρες ειδικά, στην προσπάθειά τους να μην περάσουν τα κορίτσια τους όσα εκείνες, βοήθησαν ηθελημένα ή όχι να «αλλάξουν».
Γενικότερα, για αρκετό καιρό, η κοινωνία εμφανίζεται καταπιεστική και εκβιαστική απέναντι στη γυναίκα. Έτσι στις μέρες μας, η γυναίκα με την επίφαση ίσως της ελευθερίας που νιώθει λόγω σπουδών, εργασίας, καταβολών από την οικογένεια, ΑΛΛΑΞΕ και πήρε τον πρώτο ρόλο. Να ορίζει τη ζωή της σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και να αποφασίζει για αυτή. Με αποτέλεσμα, είτε να καβαλήσει το καλάμι είτε να σηκώσει τον πήχη πολύ πιο ψηλά από όσο θα έπρεπε.
Ας δούμε λίγο τώρα την πλευρά του άνδρα κι όλα όσα πλέον βιώνει. Για πολλά χρόνια ο άντρας ήταν ταγμένος να είναι ο κυνηγός και να μπορεί εύκολα να παίρνει αυτό που θέλει. Η γυναίκα ήταν το εύκολο θήραμα που έπρεπε να υπακούει στις όποιες αποφάσεις κι ορέξεις του. Έτσι μεγάλωσε, έτσι έμαθε. Κι αυτό όχι μόνο μέσα στην οικογένεια αλλά και μέσα στην κοινωνία, που γαλούχησε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Οπότε λογικό ήταν να μην δει με καλό μάτι τη χειραφέτηση της γυναίκας και να αρχίσει να δημιουργείται μια απόσταση. Αυτό, έκανε το ανδρικό φύλο να αρχίσει να αποτραβιέται και να φοβάται να πλησιάσει το «αντίπαλο» στρατόπεδο. Ίσως γιατί δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι έχασε το ρόλο του αρχηγού που τόσο καλά είχε μάθει διαχρονικά.
Οι ισορροπίες έγιναν πολύ λεπτές και εύθραυστες. Ωστόσο πρέπει και οι δυο πλευρές να βάλουν «νερό στο κρασί τους». Ίσως οι ρόλοι να έχουν μπερδευτεί λίγο, όμως πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή.
Εκεί έξω, υπάρχει ομορφιά, ρομαντισμός, συνεννόηση, αρκεί να θέλουμε να την δούμε. Υπάρχουν και σωστές σχέσεις αρκεί να υπάρχει θέληση.
Δίκιο υπάρχει και στις δύο πλευρές που καλούνται να παίξουν ρόλους που δεν έχουν μάθει ή που δεν θέλουν.
Πρέπει ο καθένας να αποδεχθεί το ρόλο του, άλλο ΑΝΔΡΑΣ άλλο ΓΥΝΑΙΚΑ. Να πάψει ο ανταγωνισμός.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!!
Μιλάμε για την απομάκρυνση των δύο φύλων.
Συναισθηματικά και κοινωνικά...
Είναι εύκολο να διακρίνουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο;
Μια αλήθεια είναι, ότι οι γυναίκες έχουν «ανεξαρτητοποιηθεί» ίσως πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε κι έχουν χάσει κάπου το ρόλο τους. Λόγω της όποιας καταπίεσης που βίωσε διαχρονικά το γυναικείο φύλο ακόμα κι από την ίδια την οικογένεια, έφτασε στο σημείο να θέλει επιτέλους να «αποτινάξει» το βαρύ ζυγό που κουβαλούσε για πολλά χρόνια; Πολλές μητέρες ειδικά, στην προσπάθειά τους να μην περάσουν τα κορίτσια τους όσα εκείνες, βοήθησαν ηθελημένα ή όχι να «αλλάξουν».
Γενικότερα, για αρκετό καιρό, η κοινωνία εμφανίζεται καταπιεστική και εκβιαστική απέναντι στη γυναίκα. Έτσι στις μέρες μας, η γυναίκα με την επίφαση ίσως της ελευθερίας που νιώθει λόγω σπουδών, εργασίας, καταβολών από την οικογένεια, ΑΛΛΑΞΕ και πήρε τον πρώτο ρόλο. Να ορίζει τη ζωή της σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και να αποφασίζει για αυτή. Με αποτέλεσμα, είτε να καβαλήσει το καλάμι είτε να σηκώσει τον πήχη πολύ πιο ψηλά από όσο θα έπρεπε.
Ας δούμε λίγο τώρα την πλευρά του άνδρα κι όλα όσα πλέον βιώνει. Για πολλά χρόνια ο άντρας ήταν ταγμένος να είναι ο κυνηγός και να μπορεί εύκολα να παίρνει αυτό που θέλει. Η γυναίκα ήταν το εύκολο θήραμα που έπρεπε να υπακούει στις όποιες αποφάσεις κι ορέξεις του. Έτσι μεγάλωσε, έτσι έμαθε. Κι αυτό όχι μόνο μέσα στην οικογένεια αλλά και μέσα στην κοινωνία, που γαλούχησε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Οπότε λογικό ήταν να μην δει με καλό μάτι τη χειραφέτηση της γυναίκας και να αρχίσει να δημιουργείται μια απόσταση. Αυτό, έκανε το ανδρικό φύλο να αρχίσει να αποτραβιέται και να φοβάται να πλησιάσει το «αντίπαλο» στρατόπεδο. Ίσως γιατί δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι έχασε το ρόλο του αρχηγού που τόσο καλά είχε μάθει διαχρονικά.
Οι ισορροπίες έγιναν πολύ λεπτές και εύθραυστες. Ωστόσο πρέπει και οι δυο πλευρές να βάλουν «νερό στο κρασί τους». Ίσως οι ρόλοι να έχουν μπερδευτεί λίγο, όμως πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή.
Εκεί έξω, υπάρχει ομορφιά, ρομαντισμός, συνεννόηση, αρκεί να θέλουμε να την δούμε. Υπάρχουν και σωστές σχέσεις αρκεί να υπάρχει θέληση.
Δίκιο υπάρχει και στις δύο πλευρές που καλούνται να παίξουν ρόλους που δεν έχουν μάθει ή που δεν θέλουν.
Πρέπει ο καθένας να αποδεχθεί το ρόλο του, άλλο ΑΝΔΡΑΣ άλλο ΓΥΝΑΙΚΑ. Να πάψει ο ανταγωνισμός.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!!
phgh:pare.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου